W ewolucji związków społecznych najbardziej charakterystyczny jest wzrost indywidualizmu - świadomie podejmowanych decyzji przez jednostki oraz coraz mniejszym oddziaływaniem struktur społecznych. To, z kim będziemy nawiązywać nowe relacje, bądź podtrzymywać już istniejące kontakty zależy od nas samych. Więzi społeczne, które tworzymy w pojedynkę na zasadzie dobrowolności tworzą sieć powiązań. W zupełnie inny sposób zarządzamy własnym życiem – nie poprzez miejsca i czas, ale za pomocą sieci. Manuel Castells, hiszpański socjolog rozwija swoją koncepcję indywidualizmu sieciowego, który–jak pisze autor–„jest wzorcem społecznym, a nie zbiorem indywidualizmów wyobcowanych społecznie jednostek. To raczej jednostki budują dla siebie sieci, w Internecie i poza nim, kierując się wspólnotą zainteresowań, wartości, przedsięwzięć i poczuciem podobieństwa.” (cyt. M. Castells, Galaktyka Internetu. Refleksje nad Internetem, biznesem i społeczeństwem, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2003, str. 150 - 151).
Indywidualizm sieciowy jest pojęciem odnoszącym się tylko i wyłącznie do zachowania pojedynczych jednostek. Ponadto, nie Internet tworzy wyżej opisany wzorzec, odgrywa raczej rolę platformy, za pomocą której może się upowszechnić wzorzec kontaktów.
Indywidualizm sieciowy zakłada wolność wyboru. Mamy możliwość w różnym czasie i w różny sposób udzielać się w wielu sieciach.
O indywidualizmie sieciowym pisał również Barry Wellman. Według niego indywidualizm sieciowy sprowadza się do trzech głównych twierdzeń:
1) relacje mają zarówno charakter lokalny jak i globalny,
2) niektóre więzi społeczne są silne, ale dużo więcej jest słabych,
3) relacje powstają łatwo, ale z taką samą łatwością się kończą.
A.
A.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz